Një nga momentet më prekëse gjatë ceremonisë së varrimit të Rexhep Gali Balidemaj ishte fjalimi lamtumirës i mbesës së tij, Ema .
Fjalimi i saj preku thellë të gjithë të pranishmit dhe u kthye në një homazh të denjë për jetën dhe veprën e të ndjerit.
Rastësia e kohës bëri që ky fjalim të kishte një histori edhe më të veçantë: Ema e kishte përgatitur më herët si projekt shkollor, duke zgjedhur të intervistonte gjyshin e saj të dashur, pa e ditur se ato fjalë do të lexoheshin pikërisht në këtë moment dhimbjeje, si një mesazh lamtumirës dhe nderi për të.
Më poshtë mund të lexoni të plotë fjalimin që preku zemrat e të gjithëve.
BISEDA PËR LUFTËN, DREJTËSI, DASHURI DHE LAJMET SHQIPTARE TË ORËS 8:00
Nga Ema
“Pa asnjë dyshim, unë do të bëja pikërisht të njëjtën gjë. Do të luftoja për të drejtat e njeriut, barazi dhe drejtësi për të gjithë”, tha Rexhep Gali Balidemaj. Burri dikur i shkathët dhe i ri tani ishte 102 vjeç dhe ishte ulur në rehatinë e shtëpisë së djalit të tij më të vogël, përpara monitorit të kompjuterit të tij, duke transmetuar lajmet shqip me zë të lartë. Pas tij, disa foto të nipërve dhe mbesave të tij të ngjeshura rreth tavolinës së tij. Në çdo mur kishte disa çmime, medalje nderi dhe pllaka që i ishin dhënë për të përkujtuar aktet e tij heroike për Shqipërinë.
Për një burrë 102-vjeçar, Rexhepi ka një kujtesë të jashtëzakonshme. Tregon histori nga kur ishte thjesht një djalë i vogël në Plavë Guci. Ai tregonte histori se si, duke u rritur, nuk kishte burim ngrohjeje në dimër në shtëpi dhe se si ai dhe familja e tij duhej të flinin të gjithë pranë njëri-tjetrit për t’u ngrohur. Ai tregonte histori se si ikte nga ushtarët që përpiqeshin ta burgosnin në fusha të gjera me bar të lartë. Ai tregonte histori se si shmangej çdo plumbi që qëllonin. “Pjesa më e vështirë e jetës sime ishte kur u burgosa si i burgosur politik pas luftës nga një regjim komunist”, tha Rexhepi ndërsa shikonte poshtë divanit të tij, duke kujtuar të gjitha vështirësitë që kishte kaluar. “Gjithçka ishte një surprizë. Nuk mund të imagjinoja asgjë paraprakisht. Nisa rrugën time pa menduar fare. Për të gjitha vështirësitë që kam hasur. Nisa rrugën time i shtyrë nga ideale të forta dhe pa u shqetësuar për pasojat.”
Rexhepi ka luftuar një numër betejash në jetën e tij, megjithatë jo të gjitha ishin të lidhura me luftën. Në maj të vitit 2009, ai humbi dashurinë e jetës së tij Raba Balidemaj nga kanceri në pankreas. Raba dhe Rexhepi u njoftuan në vendin e tyre të lindjes në fillim të vitit 1950. Shpejt pas njoftimit, u martuan dhe patën dy djem, Naim dhe Nderim. Kur Nderimi ishte vetëm dy muajsh, Rexhepi u mor rob nga regjimi komunist për dy vjet të tjera. Gjatë kësaj kohe, Raba ishte shumë besnik ndaj Rexhepit dhe u kujdes për djemtë e tyre. Menjëherë pasi Rexhepi doli nga burgu, Raba dhe Rexhepi patën një djalë tjetër, Kujtimin. Shumë vite më vonë, Kujtimi do të përkthente Rexhepin nga shqipja në anglisht për projektin shkollor të vajzës së tij.
Në vitin 1995, Kujtimi erdhi në Amerikë për të studiuar mjekësi me vizë. Menjëherë pasi ai erdhi, një luftë e madhe filloi në atdheun e tij. Kështu që Kujtimi solli të gjithë familjen e tij në New York, ku të gjithë jetojnë deri më sot.
Puna e Rexhepit është nderuar nga Kosova dhe Shqipëria me shumë medalje dhe shumë intervista.
“Nga të gjitha intervistat që kam bërë dhe nga të gjithë intervistuesit që kam takuar, intervista juaj ishte e preferuara ime,” tha Rexhepi në një të martë të nxehtë pasdite, një prill, ndërsa ishte në ballkonin e shtëpisë së djalit të tij, Kujtim.
Rexhepi ka bërë shumë arritje në jetën e tij dhe është përballur me shumë vështirësi. Ai i ka parë të gjithë miqtë dhe familjen e tij më të ngushtë të largoheshin. Rexhepi është personi më i vjetër që jeton nga fshati i tij deri më sot, 102 vjeç. Rexhepi është hero për shumë njerëz dhe një frymëzim i vërtetë për të gjithë. Edhe pse jo shumë njerëz në Amerikë e dinë për të dhe vështirësitë e tij, Kosova, Shqipëria dhe familja e Rexhepit do t’i kujtojnë gjithmonë arritjet dhe vështirësitë e tij. “Shpresa ime qëndron në një të ardhme më të ndritur për familjen time të bukur, përfshirë nipërit dhe mbesat e mia, dhe një të ardhme më të ndritur për ta, e dini? Dhe shpresoj që vështirësitë e luftës dhe padrejtësia të mos përsëriten më.”