Shqiptarët në Republikën e Serbisë që jetojnë në Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc vazhdojnë të përballen me diskriminim, pasi mungon rregullimi ligjor për përdorimin e simboleve kombëtare.
Shumë qytetarë të kësaj krahine shqiptare përballen nëpër gjykatat serbe për përdorimin e flamurit kombëtar shqiptar. Përdorimi i simboleve kombëtare nga shqiptarët në Serbi është një e drejtë njerëzore, kombëtare dhe ekzistenciale, por ende nuk është rregulluar me dispozita ligjore. Kjo situatë vazhdon të theksojë diskriminimin, edhe në këtë aspekt kaq themelor.
Moslejimi i përdorimit të simboleve kombëtare përbën një shkelje, cenim dhe mohim të së drejtës elementare individuale dhe kolektive të shqiptarëve të kësaj krahine. Kjo ndodh përkundër faktit se më 1 dhe 2 mars të vitit 1992 u organizua referendumi për autonominë e shqiptarëve dhe, më vonë, ndodhi lufta e armatosur ndërmjet UÇPMB-së dhe forcave të qeverisë së Republikës së Serbisë.
Krahina shqiptare e mbetur padrejtësisht nën administrimin e Serbisë përballet me diskriminim të shumëfishtë. Diskriminimi manifestohet në:
• Pasivizimin e adresave, një formë e heshtur e spastrimit etnik.
• Përfaqësimin institucional, si në institucionet lokale ashtu edhe në ato qendrore të Serbisë.
• Zinxhirin komandues të policisë, gjykatat, prokurorinë dhe administratën tatimore.
• Kulturë dhe informim, si dhe në investimet për zhvillimin ekonomik.
• Mungesën e një universiteti publik në gjuhën shqipe dhe mosnjohjen e diplomave nga Republika e Kosovës.
Simbolet e identitetit shqiptar gjithashtu mbeten të cenueshme. Vendosja e shtatores së Skënderbeut në qendër të Bujanocit nuk lejohet, dhe Lapidari i UÇPMB-së, i hequr me forcë nga policia në Preshevë, ende nuk është kthyer në vendin e vet. Gjithashtu, mungon një institut për ruajtjen e trashëgimisë kulturore dhe historike të shqiptarëve.
Krahina shqiptare e Preshevës, Medvegjës dhe Bujanocit është një ndër rajonet më të pazhvilluara dhe më të diskriminuara në gjithë Evropën.
Për më tepër, çështja e statusit politik të shqiptarëve të kësaj krahine mbetet e pazgjidhur. Për këtë arsye, diskriminimi vazhdon jo vetëm në përdorimin e simboleve kombëtare, por në të gjitha fushat e jetës.
Autori i vështrimit është Refik Hasani.
