ROS ISA GJONBALAJ
15 Prill 1994 – 30 Qershor 2016
U bënë Dy vite me lotë në sy, kalojnë vitet e dhimbja veç po shtohet, e nana ende në dritare pret e pret në pafundësi, për mallin e saj, për dhimbjen që po e përvëlon atë çdo ditë të motmotit.
Sa po vuan ajo, e loti s’din me ju ndal, sytë ne qiell ajo i hedh me shpresë që të shoh djalin e saj edhe njëherë.
Ros i dashur na fal që rrimë duke të vajtuar por ne shumë për Ty po vuajmë. Ne nuk pajtohemi qe ti nuk je më me ne, sepse nuk ka fuqi natyrore që na ndan nga ti, ne serish dikur do të jemi bashkë por sot Ti na mungon shume;
Malli ynë i pa shuar….
Të përkujton me mall dhe dhimbje familja