shkruan: Genc Prelvukaj
Këto më poshtë janë memoaret e vojvodës malazez Gavro Vuković për luftërat e vititit 1854.
1. Lëvizja e madhe për bashkimin e fisit Vasojevici me Malin e Zi duket se provokoi Shqipërinë. Bejlerët e Plavës e Gusisë kërkuan leje nga veziri i Shkodrës për të ngritur ushtrinë shqiptare dhe të sulmojnë krahinën. (Veliki pokret ujedinjenja plemena Vasojevica sa Crnom Gorom morao je izazvati Arbaniju. Begovi Plavo-Gusinjski izmolise dozvolu od Skadarskog Vezira da podignu arbanasku vojsku i da udare na Nahiju)
2. Shqiptarët ishin mbi tetë mijë, shumica kalorës ndërsa tanët ishin tre mijë e pesëqind. Përplasja ndodhi në janar të vitit 1854. (Arnauta bilo je preko osam hiljada, mnogo na konjima, a nasih oko tri i po hiljade. Sudar je bio u januaru 1854 g.)
3. Ali Begu (Ali Pashe Gusia), kreu i shqiptarëve qëlloi mbi të (në vojvodën Ilija Soska), por nuk e vrau vetëm e la të plagosur ndihmësin e tij. Mirëpo shqiptarët tjerë më pas u hodhen mbi të, i prenë kokën dhe e moren me vete në Plavë. (Ali Beg, komandant arnautski pucao na njega, ali ga nije pogodio vec je ranio catiba. Arnauti napadnu na njega, ubiju ga, posijeku, pa njegovu glavu ponesu u Plav).
Nga këto shënime shihet qartë se për malazezët, popullsia e Plavës dhe Gusisë (që sot shumica deklarohen boshnjakë) në vitin 1854 ishte shqiptare (arnautë), sikurse edhe kreu i tyre Ali Pashe Gusia.