Zogjtë nuk po vijnë më aq shumë sa dikur, mirë se vini ju! Kjo ishte fjala e pritjes! Akademiku dukej se ishte menduar gjatë për këto fjalë të para, si të kishte rikthyer në shtëpinë e fëmijërisë kujtime që rrugëtonin nga një stinë e ngrohtë, nga stina e vegjëlisë në këtë kopsht. Hija e pemëve vijonte thuajse të kishte të njëjtën lëvizje, e fortë, njëlloj si era e malit. Shtëpia vijonte të qëndronte hijerëndë për të sepse njeriu Rexhep Qosja nuk e kishte braktisur asnjëherë. Rikthehej në stinën e nxehtë…
Lexo më shumëA2-CNN intervistë me akademik Rexhep Qosja:“Vendin ku kalon fëmijërinë e mban me vete deri në vdekje”. Në Vuthaj, me eruditin Rexhep Qosja (video)
